به گزارش خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ مسیرش را همه می دانند؛ خیابانی به نام بهشت و کوچه ای با نام معراج که ختم می شود به درب بزرگی که شاید همه با دیدنش اشک در چشمانشان جمع می شود و با ذکر صلوات وارد سالنی می شوند که بیشتر مواقع تابوت های گمنامی را در درون خود جای داده است.