زندگی زیباست

اما شهادت از آن زیباتر

 سلامت تن زیباست

اما پرنده عشق تن را قفسی می‌بیند که در باغ نهاده باشند

و مگر نه آنکه گردن‌ها را باریک آفریده‌اند تا در مقتل کربلای عشق آسان‌تر بریده شوند

و مگر نه آنکه از پسـر آدم عهدی ازلی ستانده‌اند

که حسین را از سر خویش بیشتر دوست داشته باشد

و مگر نه آنکه خانه تن راه فرسودگی می‌پیماید تا خانه روح آباد شود

و مگر این عاشق بی‌قرار را در این سفینه سرگردان آسمانی که کره زمین باشد

برای ماندن در استبل خواب و خور آفریده اند؟

و مگر از درون این خاک اگر نردبانی به‌ آسمان نباشد جز کرم‌هایی فربه و تن‌پرور بر‌می‌آید؟

ای شهید ،

که بر کرانه ازلی و ابدی وجود بر‌نشسته‌ای دستی برآر

و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز ازین منجلاب بیرون کش.

سید مرتضی آوینی