بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم
خوشامد عرض میکنم به همه‌ى برادران و خواهران عزیز. بحمداللّه جلسه ى ما امروز در این حسینیه، لبریز از عطر شهادت و یاد مبارک شهیدان عزیز و حضور جانبازان عزیز و خانواده‌هاى شهدا و خانواده‌هاى جانبازان است. قدر اینجور مجلسى را، این بنده‌ى حقیر خیلى میدانم. آنجائى که یاد شهادت، یاد شهیدان، ذکر شهیدان، تمجید از عظمت شهیدان وجود دارد، هر انسانى، هر دلى احساس عظمت میکند؛ احساس استغناى از غیر خدا میکند. امیدوارم که خداى متعال تفضلات خود، رحمت خود، فضل خود را به همه‌ى شما عزیزان نثار و نصیب کند و ارواح طیبه‌ى شهیدان عزیز ما و همچنین امام شهیدان را با اولیائش محشور کند.
این روزها متعلق به امام عسگرى (سلام‌اللّه علیه) است، که میتواند الگوى همه‌ى مؤمنان، بخصوص جوانان باشد. این امامى که موافقان، شیعیان، مخالفان، غیر معتقدان، همه، شهادت دادند و اعتراف کردند به فضل او، به علم او، به تقواى او، به طهارت او، به عصمت او، به شجاعت او در مقابل دشمنان، به صبر و استقامت او در برابر سختى‌ها، این انسان بزرگ، این شخصیت باشکوه، وقتى به شهادت رسید، فقط بیست و هشت سال داشت. در تاریخ پرافتخار شیعه، این نمونه‌ها را کم نداریم. پدر امام زمان عزیز ما با آن همه فضیلت، با آن همه مقامات، با آن همه کرامات، وقتى با سم و جنایت دشمنان از دنیا رفت، فقط بیست و هشت سال داشت؛ این میشود الگو؛ جوان احساس میکند یک نمونه‌ى عالى در مقابل چشم دارد. آن امام بزرگوار، جوادالائمه (علیه‌السّلام) است که در بیست و پنج سالگى شهید شده است؛ این امام عسگرى (علیه الصّلاة و السّلام) است که در بیست و هشت سالگى به شهادت رسیده است؛ و این همه فضیلت، این همه مکرمت، این همه عظمت، که نه فقط ما به آنها قائلیم و مترنّمیم، بلکه دشمنانشان، مخالفانشان، کسانى که اعتقاد به امامت آنها نداشتند، همه اعتراف کردند.
در زمان ما هم که حقاً و انصافاً یک زمان استثنائى بود - این دوره‌ى نظام جمهورى اسلامى تا امروز یک دوران استثنائى در تاریخ ما است، یک قطعه‌ى زرین است - همین شهدائى که شما میشناسید، همین عزیزان خود شما، جوانان خود شما، همه الگو هستند. هر جوانى که با انگیزه‌اى، با یک ایمان مقدس و پاکى حرکت کرد، از خانه‌ى خود، از راحتى خود، از آغوش پدر و مادر خود، از هواى خنک در گرماى تابستان، از محیط گرم و نرم در سرماى زمستان دل کند و رفت در دل آن حوادث خونین، پر اضطراب و پر وحشت، تن خود و جان خود را کف دست گرفت تا در برابر تکلیف و وظیفه فدا کند، او یک الگوست. این یک عظمتِ مجسم است در مقابل چشم ما.
امثال ما افرادى که پا به سن گذاشته‌ایم و پیرمرد شده‌ایم، لذت ما از دیدن اینها، یک لذت قلبى است؛ اما جوانها علاوه‌ى بر این احتظاظ روحى و قلبى، درس میگیرند، الگو میگیرند. و شهداى ما زنده‌اند؛ همچنان که خداى متعال خبر داده است: «و لا تحسبنّ الّذین قتلوا فى سبیل اللّه امواتا بل احیاء عند ربّهم یرزقون»؛(1) پیش خداى متعالند، زنده هستند، مشرف بر این عالَمند، حوادث را مى‌بینند، سرنوشتها را مى‌بینند، اعمال من و شما را مى‌بینند. آن وقتى که پاى ما به سنگى بخورد، آن وقتى که نتوانیم خودمان را درست هدایت کنیم، اداره کنیم، زمین بخوریم، آنها نگران میشوند. آن وقتى که میفهمیم، مى‌بینیم، محکم قدم برمیداریم، راه را مستقیم حرکت میکنیم، به هدف نزدیک میشویم، آنها خوشحال میشوند. آن وقتى که ملت ایران در یک عرصه‌اى پیروز میشود، آن ارواح طیبه به احتظاظ در مى‌آیند. آن وقتى که خداى نکرده بر اثر غفلت ما، کوتاهى ما، ملت عقب بماند، مشکل اساسى و عمومى پیدا کند، آنها نگران میشوند. و من به شما عرض کنم؛ در این دورانى که اکنون ما زندگى میکنیم، دشمن در مقابل ما این جبهه‌ى وسیع را به وجود آورده است و پى‌درپى شکست خورده است، حدس انسان این است که شهداى عزیز ما در حال احتظاظند، شادمانند، خرسندند. یک ملت با این هماهنگى، با این شکوه، با وجود این همه سختى در راه، در حرکت، با وجود این همه دشمنى‌هاى خباثت‌آلود و عنادآمیز، باز وقتى اینجور محکم حرکت میکند، گامها را محکم برمیدارد، به سمت هدف پیش میرود، آنها خوشحال میشوند؛ روح مطهر امام خوشحال میشود، ارواح طیبه‌ى شهدا خوشحال میشوند. نه اینکه بخواهیم صحنه را برخلاف واقع تصویر کنیم؛ عین واقعیت همین است که عرض کردم.
امروز دنیاى زر و زور و استکبار و همه‌ى زورگوها، همه‌ى خبیثها، همه‌ى کسانى که دستشان تا مرفق در خون ملتهاست، همه‌ى آنهائى که به ملتهاشان دروغ میگویند، همه‌ى آنهائى که براى جیب خودشان حاضرند جیب ملتها را خالى کنند، همه‌ى اینها در مقابل جمهورى اسلامى صف کشیده‌اند و یک جبهه تشکیل داده‌اند. براى اینکه چه کار کنند؟ براى اینکه این ملت را در هم بشکنند؛ براى اینکه ملت ایران را از این راه و از این حرکتى که آغاز کرده و به بیدارى عمومى دنیاى اسلام منتهى شده - و این تازه اول کار است و ان‌شاءاللّه آینده‌هاى روشن‌ترى در پیش است - باز بدارند. اگر آمریکا و غرب و صهیونیسم و سرمایه‌داران و مفتخوران یهودىِ وابسته‌ى به سازمان صهیونیسم بتوانند ملت ایران را قانع کنند، به زانو در بیاورند، به عقب‌نشینى وادار کنند، میتوانند به دنیا بگویند: ببینید، اینها را که ملت پیشرو بودند، ما سر جاى خودشان نشاندیم. هدف این است. همه‌ى تلاشها براى این است. یک روز این را نمیگفتند، کتمان میکردند؛ امروز صریحاً و علناً میگویند. میگویند ما میخواهیم تحریم کنیم - تحریم نفت، تحریم بانک مرکزى، تحریم چه، تحریم چه، تحریم چه - به وسیله‌ى شوراى امنیت سازمان ملل قطعنامه صادر کنیم، پشت سرش قطعنامه‌ى دیگر، پشت سرش قطعنامه‌ى دیگر. که چه اتفاقى بیفتد؟ براى اینکه ملت ایران خسته بشود. عجیب است؛ هرچه گذشته، ملت ایران شادابتر، زنده‌تر، بااستقامت‌تر و مصمم‌تر شده است.
امسال بیست و دوم بهمنِ شما - این حرکت عظیم مردم در پشتیبانى از نظام - یک سیلى به صورت استکبار بود. آنها آرزوشان این است که بتوانند گروهکهائى را بیاورند توى خیابان، علیه نظام. اتفاقى که میخواستند براى ایران رخ بدهد که مردم علیه نظام قیام کنند، براى خودشان رخ داده است! به کشورهاى اروپائى نگاه کنید؛ اینهائى که مى‌آیند توى خیابان، اینهائى که مشت گره میکنند، اینهائى که شیشه میشکنند، مردمِ همان نظامها هستند. خوابى که براى شما دیده بودند، براى خودشان تعبیر شده است؛ تیرى که به سمت ملت ایران و جمهورى اسلامى ایران پرتاب کرده بودند، کمانه کرد، برگشت به طرف خودشان. این پیروزىِ ملت ایران است.
ما امروز در همه‌ى ابعاد، با یک نگاه راهبردى داریم پیش میرویم. ممکن است در یک بخشى، در یک گوشه‌اى، یک کوتاهى‌اى وجود داشته باشد، اما حرکت عظیم به طور عموم به طرف جلو بوده است و ملت اجازه نداده است که دشمن از توطئه‌اى که میکند، شاد بشود. همه کار کردند: جوانهاى ما را توى خیابانها شهید کردند؛ دانشمندان ما را به‌وسیله‌ى مزدوران قاتلِ خودشان، تروریستهاى خودشان، به شهادت رساندند؛ کار سیاسى، کار تبلیغاتى، کار اقتصادى، کار امنیتى - جاسوس بفرستند - از این کارها مرتب دارند میکنند؛ خرج هم میکنند چه جور، براى اینکه بتوانند ملت ایران را خسته کنند. شما نگاه کنید ببینید ملت ایران امروز بانشاطتر و شادابتر و عازم‌تر از همیشه است. جوانِ امروز از جوانِ ده سال و بیست سال قبل اگر سرحال‌تر و بانشاطتر و پرانگیزه‌تر نباشد، کمتر نیست. این نشانه‌ى حرکت به جلوى ملت ایران و عقب‌نشینى آنهاست.
خداى متعال هم براى این ملت جور آورده. همین انتخاباتها، همین پاى صندوق رفتن‌ها، همه‌ى اینها مظهر حضور مردم و مظهر نشان دادن اقتدار مردم است. شاید شش ماه یا بیشتر است که دارند علیه انتخابات روز جمعه تبلیغات میکنند - انواع و اقسام تبلیغات - براى اینکه مردم را دلسرد کنند، براى اینکه پاى صندوقها خلوت باشد.
در همه‌ى دنیا، انتخابات پرشور، مظهر زنده بودن و حضور بااراده و عزم راسخ یک ملت در عرصه‌هاست. هر جا انتخابات با شرکت گسترده‌ى مردم باشد، این نشانه‌ى این است که ملت در آن کشور بیدارند، هوشیارند و با نظام خود همراهند. میخواهند این را از دست ملت ایران بگیرند. همه‌ى این صدها و هزارها و - اگر این رسانه‌هاى تازه پدید آمده‌ى اینترنتى را هم محاسبه کنیم، سر به میلیونها میزند - میلیونها رسانه را به کار انداختند، براى اینکه مردم را دلسرد کنند. گاهى گفتند مردم شرکت نمیکنند، گاهى گفتند تحریم میکنند، گاهى گفتند تقلب میشود، گاهى گفتند چه و چه؛ براى اینکه مردم پاى صندوق رأى نیایند، دلسرد بشوند. آنى که من احساس میکنم و از لطف الهى احتمال قوى میدهم که اینجور بشود، این است که ملت ایران در روز جمعه‌اى که مى‌آید، یک سیلى سخت‌تر به چهره‌ى استکبار خواهد زد.
دست خدا با شماست. هدایت دلها و جانهاى ما به دست خداست. «ازمّة الأمور کلّا بیده»؛ همه چیز دست خداست. وقتى دل ملت، دل مسئولین، دل دلسوزان با خدا باشد، خدا راه را آسان میکند، تسهیل میکند، راه را باز میکند، توفیق میدهد و ان‌شاءاللّه این توفیق نصیب ملت ایران خواهد شد.
حقیقتاً انتخابات، سیلى به چهره‌ى دشمنان این ملت است. آنچه مهم است، این است که مردم حضور پیدا کنند؛ البته این هم مهم است که به نامزدهاى صالح رأى بدهند. هر دو مهم است، لیکن حضور در درجه‌ى اول است. هرچه حضور مردم بیشتر باشد، پشتوانه‌ى مجلس شوراى اسلامى قوى‌تر باشد، مجلس محکم‌ترى، تواناترى، شجاع‌ترى تشکیل خواهد شد؛ صداى عموم مردم را میتواند با قدرتِ تمام به گوش دنیا برساند. این است که این حضور، حضور بسیار بااهمیتى است؛ حضور بسیار باعظمتى است. و من تصورم این است که این دفعه، این نوبت انتخابات، حساسیتش از دفعات قبل هم شاید بیشتر است؛ به خاطر اینکه تیرهاى موجود در ترکش استکبار علیه شما مردم تمام شده. هرچه میتوانستند، ضربه زدند؛ هرچه داشتند و به عقلشان رسیده، فعالیت کردند؛ این تیرهاى آخر است. باید بایستید؛ باید به توفیق الهى، به فضل الهى، اراده و عزم خود را به رخ دشمن بکشید تا بفهمد که در مقابل این ملت نمیتواند مقاومت کند. ...(2)
خداوند به شما خیر بدهد. خداوند ان‌شاءاللّه برکاتش را بر ملت عزیز ایران، بر شما جوانان عزیز نازل بفرماید. من بار دیگر به همه‌ى شما خیرمقدم عرض میکنم، مقدم شما را گرامى میدارم؛ مخصوصاً خانواده‌هاى عزیز شهدا، مخصوصاً جانبازان عزیز و خانواده‌هاى آنها. امیدوارم ان‌شاءاللّه همه‌ى شما مشمول الطاف الهى بوده باشید.
والسّلام علیکم و رحمةاللّه و برکاته
1) آل‌عمران: 169
2) تکبیر حضار و شعار آنها: «اى رهبر آزاده، آماده‌ایم آماده».
