شلیکی که زندگی را از نوجوان 14 ساله بحرینی گرفت با گلوله ای که منجر به مرگ "ندا آقاسلطان" شد، تفاوتی داشت از زمین تا آسمان. هم برای محافل غربی، هم معترضان ایران و بحرین و هم متهمان قتل.

گلوله "ضارب گمنام" که باعث مرگ ندا آقاسلطان شد انگار جنس متفاوتی داشت زیرا در کمتر از چند روز آوازه ندا را جهانگیر کرد و به مدد تریبون های غربی حتی اشک محروم ترین مردمان آفریقا و آمریکای جنوبی را هم برای روزگار طاقت فرسای جریان فتنه در ایران درآورد!

آنچنان که بعدا و با کنار رفتن بخشی از پرده های تبلیغاتی روشن شد "ندا" تنها بنزینی برای افروختن آتش آشوب ها بوده است.
این موضوع برای مقامات و رسانه‌های غربی و صهیونیستی فرقی نکرد و آنان همچنان ندا را از صدر رسانه های خود پایین نکشیدند و برای نقض حقوق یک جوان بیگناه اشک تمساح ریختند.
در همین فاصله، سران و رسانه های غربی ندا را در خارج از ایران به‌عنوان نماد "ندای اعتراض ایرانیان"، "ندای آزادی خواهی ایرانیان" و "صدای اعتراض دموکراسی خواهان" معرفی و حتی برخی از عنوان "فرشته آزادی" برای او استفاده کردند. 
مجله آمریکایی "تایم" تصویر ندا را به عنوان یکی از 10 نماد اعتراضی برتر دنیا منتشر کرد. باراک اوباما با دیدن فیلم قتل او در کاخ سفید، به خبرنگاران گفت که دیدن این فیلم "مایه دل‌شکستگی" است. مقامات ایتالیایی، خیابانی را در رم به نام ندا نامگذاری کردند. نشریه انگلیسی "تایمز" ندا آقاسلطان را به‌عنوان فرد سال 2009 برگزید. دانشگاهی در انگلستان دوره بورس تحصیلی ندا آقاسلطان را تاسیس کرد و همه این ها تنها گوشه ای از ابراز حزن و اندوه غرب برای نقض حقوق بشر و ندایی بود که با شلیک خودشان خاموش شده بود!

در این ایام نیز، نظام جمهوری اسلامی(به عنوان دشمن شماره یک آمریکا و صهیونیسم) در هزاران گزارش، تحلیل، خبر، کنفرانس، بیانیه، موضع گیری سیاسی و ... رسانه ها و مقامات غربی، همواره بر کرسی متهم نشانده و ناقض حقوق مردمش خوانده شد. 
فریب دادن ندا و گرفتن زندگی شیرین او ظلم و از هر نظر محکوم است و قاتلان فراری او هرگز از زیر بار این اقدام ننگین رهایی ندارند هرچند آزادانه در خیابان های لندن هم در حال قدم زدن باشند اما ماجرای این روزهای نوجوان مظلوم بحرینی بیش از همه یادآور آن روزهای مرگ نداست.  
گلوله گاز اشک آور نیروهای امنیتی بحرین زمانی به سر ‌"علی جواد الشیخ" نشست که این نوجوان 14 ساله بحرینی در روز عید فطر برای خواندن فاتحه بر سر مزار یکی از شهدای قیام بحرین حاضر شده بود.
پیکر کوفته و نحیف علی جواد چند ساعتی بیشتر تاب تحمل گلوله را نداشت و خیلی زود عنوان "دومین شهید نوجوان انقلاب بحرین" به نام او ثبت شد.
نیروهای رژیم آل خلیفه پیکر علی جواد الشیخ را پس از تهدید پزشکانی که قصد نجات او را داشتند، ربوده و شکافتند سپس، به خانواده‌اش تحویل دادند. 
تنها شباهت این واقعه تلخ با آنچه غروب 30 خرداد 88 روی داد و تا هفته ها خبر اول دنیا شد، فقط "در میان بودن پای یک گلوله" بود. همه چیز غیر از این متفاوت است.
تبلیغات عالمگیر درباره قتل برنامه ریزی شده ندا، اکنون به سیاست سکوت و گم کردن خبر شهادت علی جواد در میان ده ها خبر کم ارزش تبدیل شده است. اظهار دل‌شکستگی‌ها و بیانیه های شدیدالحن دیروز در حمایت از ندا جایش را به تبلیغات ضدمردمی و تشویق پنهان قاتلان علی جواد داده است. به جای چماق حقوق بشر، غرب و صهیونیسم جهانی دست ناز بر سر رژیم آل خلیفه می کشند. 

لوله تفنگ های نیروهای رژیم آل‌خلیفه داغ داغ است و در عوض پایگاه پنجم نیروی دریایی آمریکا در بحرین همچنان در امن و امان است و شیعیان منامه دستشان بسته. 
× 
آیا هنوز زود است که به راحتی باور کرد آمریکا و صهیونیسم جهانی از موضوع حقوق بشر به‌عنوان ابزاری برای "سرکوب ملت‌ها" استفاده می‌کنند؟
آیا ملت های بحرین، یمن، مصر، لیبی، تونس، اردن، عراق، افغانستان، پاکستان و دهها مردم دیگر جز تناقض و منفعت طلبی از رفتار آمریکا و صهیونیسم جهانی در قبال خود، چیز دیگری می بینند.
آیا می توان دولتی یا دولت هایی که حقوق بشر را به چماقی برای کسب منافع خود تبدیل کرده اند، ملاک و معیار حقوق بشر و رعایت آن دانست.
بر این اساس عجیب نیست که این روزها تیغ نفوذ کاخ سفید بویژه در منطقه خاور میانه و میان ملت ها کند شده است.
به نظر می رسد انتظار برخورد درست از آمریکا و صهیونیسم جهانی هیچگاه جامه عمل نخواهد پوشید؛ عرب‌ها ضرب المثل زیبایی دارد: «فاقد الشیء لایعطی». آن کسی که فاقد عزت است نمی‌تواند عزت بدهد.

393 کیلوبایت
دانلود کلیپ صوتی مستقیم
15 مگابایت
دانلود کلیپ تصویری مستقیم
شادی روح امام و شهدا صلوات

سرهنگ احمدی در عملیات شمال غرب با اشاره به درخواست آتش بس گروهک تروریستی پژاک گفت: خواسته ما این است که آنها ابتدا مرزهای ما را ترک کنند و در حال حاضر اعلام آتش بس مفهومی ندارد.

به گزارش فرهنگ نیوز به نقل از فارس، سرهنگ حمید احمدی سخنگوی سپاه در عملیات شمالغرب کشور در مقابله با گروهک تروریستی پژاک، با اشاره به درخواست آتش بس از سوی این گروهک تروریستی، گفت: بر  اثر آتش سنگین سپاه بر روی این گروهک تروریستی، آنها درخواست آتش بس کرده‌اند اما تاکنون تصمیمی از سوی ایران در این خصوص گرفته نشده است.

سخنگوی سپاه در عملیات شمالغرب کشور افزود: اعلام آتش بس با گروهک تروریستی پژاک مفهومی ندارد و خواسته ما این است که آنها ابتدا مرزهای ما را ترک کنند تا بعدا اگر صحبتی لازم است، صورت بگیرد.

وی با اشاره به بیانیه منتشر شده از سوی این گروهک مبنی بر درخواست آتش‌بس اظهار داشت: این بیانیه به هیچ وجه کامل و واضح نیست البته حکومت اقلیم کردستان اعلام کرده است که آنها امروز طی کنفرانس مطبوعاتی اعلام می‌کنند که نیروهایشان را از ایران خارج خواهند کرد که در این صورت شاید پاسخی به آنها داده شود و راه صحبت باز شود اما تاکنون سپاه به هیچ وجه به این درخواست آنها پاسخ نداده است.

* 30 کشته و 40 مجروح، میزان تلفات پژاک تا روز گذشته

احمدی در پایان در خصوص میزان تلفات گروهک تروریستی پژاک تاکید کرد: میزان تلفات پژاک بسیار سنگین بوده ولی از آنجایی که توپخانه های ما عقبه آنها را هدف قرار داده، اجساد آنها در دست ما نیست که دقیقا این میزان را اعلام کنیم منتهی بر اساس گزارشات رسیده، آنها تا ظهر روز گذشته بیش از 40 مجروح و 30 کشته داشته‌اند اما آنچه که مسلم است تلفات گروهک تروریستی قطعا بیشتر از این تعداد است.

به گزارش فرهنگ نیوز به نقل از مشرق، این فیلم «مرغ با آلو» نام دارد و توسط «مرجانه ساتراپی» ساخته شده است، او پیش از این نیز یک انیمیشن ضدایرانی را به نام «پرسپولیس» ساخته بود. براساس گزارش فارس، «ساتراپی» این فیلم را که قصه اش در چهار دهه پیش می گذرد، با همکاری «وینسنت پارونود»، کارگردان فرانسوی که در پروژه ضدایرانی «پرسپولیس» نیز او را همراهی کرده بود، ساخته است. «مرغ با آلو» داستان مردی ایرانی است که در گذشته عاشق دختری به نام ایران (با بازی گلشیفته فراهانی) بوده ولی این عشق به شکست می انجامد و در آینده زمانی که در خیابان ایران را می بیند، ایران دیگر او را نمی شناسد و او تصمیم به خودکشی می گیرد. نکته جالبی که در مورد دو فیلم «ساتراپی» و برخی دیگر از فیلم های ضدایرانی وجود دارد این است که این فیلم ها هر چه هم که به لحاظ ساختاری و محتوایی ضعیف و پیش پا افتاده باشند، ولی همچنان از سوی جشنواره های بزرگ جهان غرب مورد استقبال قرار می گیرند، آنچنان که بی توجه به تمام اصول فیلمسازی و داوری، جایزه ویژه هیئت داوران شصتمین جشنواره فیلم کن را به این فیلم اهداء می کنند.