شلیکی که زندگی را از نوجوان 14 ساله بحرینی گرفت با گلوله ای که منجر به مرگ "ندا آقاسلطان" شد، تفاوتی داشت از زمین تا آسمان. هم برای محافل غربی، هم معترضان ایران و بحرین و هم متهمان قتل.

گلوله "ضارب گمنام" که باعث مرگ ندا آقاسلطان شد انگار جنس متفاوتی داشت زیرا در کمتر از چند روز آوازه ندا را جهانگیر کرد و به مدد تریبون های غربی حتی اشک محروم ترین مردمان آفریقا و آمریکای جنوبی را هم برای روزگار طاقت فرسای جریان فتنه در ایران درآورد!

آنچنان که بعدا و با کنار رفتن بخشی از پرده های تبلیغاتی روشن شد "ندا" تنها بنزینی برای افروختن آتش آشوب ها بوده است.
این موضوع برای مقامات و رسانه‌های غربی و صهیونیستی فرقی نکرد و آنان همچنان ندا را از صدر رسانه های خود پایین نکشیدند و برای نقض حقوق یک جوان بیگناه اشک تمساح ریختند.
در همین فاصله، سران و رسانه های غربی ندا را در خارج از ایران به‌عنوان نماد "ندای اعتراض ایرانیان"، "ندای آزادی خواهی ایرانیان" و "صدای اعتراض دموکراسی خواهان" معرفی و حتی برخی از عنوان "فرشته آزادی" برای او استفاده کردند. 
مجله آمریکایی "تایم" تصویر ندا را به عنوان یکی از 10 نماد اعتراضی برتر دنیا منتشر کرد. باراک اوباما با دیدن فیلم قتل او در کاخ سفید، به خبرنگاران گفت که دیدن این فیلم "مایه دل‌شکستگی" است. مقامات ایتالیایی، خیابانی را در رم به نام ندا نامگذاری کردند. نشریه انگلیسی "تایمز" ندا آقاسلطان را به‌عنوان فرد سال 2009 برگزید. دانشگاهی در انگلستان دوره بورس تحصیلی ندا آقاسلطان را تاسیس کرد و همه این ها تنها گوشه ای از ابراز حزن و اندوه غرب برای نقض حقوق بشر و ندایی بود که با شلیک خودشان خاموش شده بود!

در این ایام نیز، نظام جمهوری اسلامی(به عنوان دشمن شماره یک آمریکا و صهیونیسم) در هزاران گزارش، تحلیل، خبر، کنفرانس، بیانیه، موضع گیری سیاسی و ... رسانه ها و مقامات غربی، همواره بر کرسی متهم نشانده و ناقض حقوق مردمش خوانده شد. 
فریب دادن ندا و گرفتن زندگی شیرین او ظلم و از هر نظر محکوم است و قاتلان فراری او هرگز از زیر بار این اقدام ننگین رهایی ندارند هرچند آزادانه در خیابان های لندن هم در حال قدم زدن باشند اما ماجرای این روزهای نوجوان مظلوم بحرینی بیش از همه یادآور آن روزهای مرگ نداست.  
گلوله گاز اشک آور نیروهای امنیتی بحرین زمانی به سر ‌"علی جواد الشیخ" نشست که این نوجوان 14 ساله بحرینی در روز عید فطر برای خواندن فاتحه بر سر مزار یکی از شهدای قیام بحرین حاضر شده بود.
پیکر کوفته و نحیف علی جواد چند ساعتی بیشتر تاب تحمل گلوله را نداشت و خیلی زود عنوان "دومین شهید نوجوان انقلاب بحرین" به نام او ثبت شد.
نیروهای رژیم آل خلیفه پیکر علی جواد الشیخ را پس از تهدید پزشکانی که قصد نجات او را داشتند، ربوده و شکافتند سپس، به خانواده‌اش تحویل دادند. 
تنها شباهت این واقعه تلخ با آنچه غروب 30 خرداد 88 روی داد و تا هفته ها خبر اول دنیا شد، فقط "در میان بودن پای یک گلوله" بود. همه چیز غیر از این متفاوت است.
تبلیغات عالمگیر درباره قتل برنامه ریزی شده ندا، اکنون به سیاست سکوت و گم کردن خبر شهادت علی جواد در میان ده ها خبر کم ارزش تبدیل شده است. اظهار دل‌شکستگی‌ها و بیانیه های شدیدالحن دیروز در حمایت از ندا جایش را به تبلیغات ضدمردمی و تشویق پنهان قاتلان علی جواد داده است. به جای چماق حقوق بشر، غرب و صهیونیسم جهانی دست ناز بر سر رژیم آل خلیفه می کشند. 

لوله تفنگ های نیروهای رژیم آل‌خلیفه داغ داغ است و در عوض پایگاه پنجم نیروی دریایی آمریکا در بحرین همچنان در امن و امان است و شیعیان منامه دستشان بسته. 
× 
آیا هنوز زود است که به راحتی باور کرد آمریکا و صهیونیسم جهانی از موضوع حقوق بشر به‌عنوان ابزاری برای "سرکوب ملت‌ها" استفاده می‌کنند؟
آیا ملت های بحرین، یمن، مصر، لیبی، تونس، اردن، عراق، افغانستان، پاکستان و دهها مردم دیگر جز تناقض و منفعت طلبی از رفتار آمریکا و صهیونیسم جهانی در قبال خود، چیز دیگری می بینند.
آیا می توان دولتی یا دولت هایی که حقوق بشر را به چماقی برای کسب منافع خود تبدیل کرده اند، ملاک و معیار حقوق بشر و رعایت آن دانست.
بر این اساس عجیب نیست که این روزها تیغ نفوذ کاخ سفید بویژه در منطقه خاور میانه و میان ملت ها کند شده است.
به نظر می رسد انتظار برخورد درست از آمریکا و صهیونیسم جهانی هیچگاه جامه عمل نخواهد پوشید؛ عرب‌ها ضرب المثل زیبایی دارد: «فاقد الشیء لایعطی». آن کسی که فاقد عزت است نمی‌تواند عزت بدهد.