ز کربلا که آمدی خواهی دانست فراق بهشت با آدم چه کرد...

تا کربلا نرفته ای هر آنچه از بهشت تصور میکنی بازیچه ای بیش نیست.....

 

از کـــربـــــــلا که آمدی خــــــواهی دانــــستــــــ فـــــراق بـــــهشــتـــــــ  با   آدمــــ  چـــه کــرد...

تا کـــــــــربـــــلا نــرفته ای هــــر آنــچـــه از بــــهشــتـــــ  تــصـــور مــیـکـنــی بـــــازیـچــــه ای بیــشــــ نــیـستــــــ

خـــــــداوند کـــــــــربــلا را آفـــــــــریــد تــــا نــشــــــان دهـــد بــــــهـشـتـــــــ در نــــهایـــتــــــــ خـــــــود چـه گــــــونـــه استــــــــ

کــــــــــربـــــــلا اگـــر نـــــبود زمـــــــــیـنـــــــ آیـــــا بــــــــازهــــــم جــــــــــــاذبه داشـــــتــــــــ ؟

کــــــــــــــربــــلا یــــعـــنــــی همـــــــــانجــــــایــــــی کــــه آدم ،«آدمـــــــ»شــــــــــد

کـــــــــــــــــــربـــــــلا هــــم اگـــــر نرفـــتــــه ای کـــــــربــــــــــــلایـــــی بـــاشــــــ ... حــــتـــی اگـــــــر ســــــــاکن شــــــــامی

در کــــــــــــــــربــــــلا از عــــــــاشــــــــقــــی مـــــــــــگــــــو کـــــــه رســـــــــــــوا مـــیـــشــــوی

بــــیــــــن الـــــــــحرمــــیـــــن فــــــــــاصلــــــه عــــــــشــــــقـــــــــــ اســــتـــــ تـــــــا عاشــــــــقـــی ...